روى الأصبغ بن نباتة عن أمير المؤمنين عليه السّلام قال: كان يقول: من اختلف إلى المساجد أصاب إحدى الثمان: أخا مستفادا في اللّه، أو علما مستطرفا أو آية محكمة، أو رحمة منتظرة، أو كلمة تردّه عن ردى , أو يسمع كلمة تدلّه على هدى، أو يترك ذنبا خشية أو حياء.

منبع:
تحرير المواعظ العددية   
  صفحه   482   


 حضرت علی علیه السلام می فرمایند:

هر كه به مسجد رفت و آمد كند يكى از هشت بهره برگيرد:

1.  برادرى كه در راه خدا با او رفاقت كند،
2. علم تازه‏اى،
3. آيه‏ى محكمى، (كه با قرآن آشناتر شود)،
4.  رحمتى كه در انتظارش بوده،
5.  پندى كه از هلاكت نجاتش بخشد،
6. سخنى كه موجب هدايتش شود،
7. ترك گناهى از روى ترس
8. و يا ترك گناهى از روى حيا. 

منبع:
نصايح
صفحه 281  



نکته : به شماره های 5,3,2 و 6  توجه کنیم  اینها در کجای مسجد به دست می آید؛ ما که بسیار مسجد می رویم و اینها  را  نمی بینیم!
 آیا مفهومش این نیست که ائمه محترم جماعات باید برای هر نماز نکته ای جدید به مردم یاد دهند؟
پس اگر ما به مسجدی رفتیم که امام جماعتش برای مردم صحبت نکرد باید به او پیشنهاد داد که اینکار را شروع کند
دقت داشته باشیم بسیاری از مساجد بعد از نماز عشا صفحه ای قرآن می خوانند ؛ این بسیار خوب است اما کافی نیست؛
 زیرا ما هنگامی که در منزلمان مهمانی می دهیم , مهمانها را با چای و میوه و نهار پذیرایی می کنیم ؛ اگر مهمانی گفت دیرم شده و برای نهار صبر نمی کنم آیا ما برای او چای و میوه نمی بریم ؟ و اگر گفت برای میوه هم فرصت ندارم آیا چای به تنهایی نمی بریم؟

در مسجد هم باید همینطور باشد
صحبت 2 دقیقه ای بین نماز حکم چای ,
یک صفحه قرآن حکم  میوه
و تفسیر بعد از آن در حکم نهار است