نماز هديه به اموات
مالك بن دينار مىگويد گفت:
شب جمعه اى بر گورستانى وارد شدم و ناگهان نور درخشانى را ديدم. از روى تعجّب گفتم: لا إله إلّا اللَّه، گويى خداوند- عزّ و جلّ- اهل اين گورستان را آمرزيده است. ناگهان شنيدم كه هاتفى از دور ندا مىكند و مىگويد: اى مالك بن دينار، اين هديه مؤمنان به اهل قبور و برادران ايمانىشان مىباشد. گفتم: سوگند به خدايى كه تو را به زبان آورد، از تو مىخواهم كه به من بگويى آن هديّه چيست؟ گفت:
مؤمنى در اين شب برخاست و وضوى كامل گرفت و دو ركعت نماز خواند و در هر ركعت
يك بار سوره فاتحة الكتاب و سوره قُلْ يا أَيُّهَا الْكافِرُونَ، و سوره قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ قرائت نمود، و گفت:
«اللّهمّ، إنّى قد وهبت ثوابها لأهل المقابر من المؤمنين.»
- خداوندا، من ثواب آن را به مردگان مؤمنين هديه نمودم.
از اين رو خداوند، ما را از شرق و غرب و از هر سو، نور و گشايش و شادمانى عنايت فرمود.
مالك مىگويد: من همواره آن را در شبهاى جمعه مىخواندم، تا اينكه پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله را در خواب ديدم و ايشان به من فرمود: «اى مالك، در برابر نورى كه به امّت من هديّه نمودى، خداوند در ثواب آن تو را آمرزيد.» سپس فرمود: «خداوند در قصرى بهشتى كه «منيف» ناميده مىشود، خانهاى براى تو بنا نمود.» عرض كردم: معناى «منيف» چيست؟ فرمود يعنى «مشرف بر اهل بهشت.»
منبع :
ترجمه فلاح السائل (ادب حضور )
صفحه 167